Í svörtum fötum!

Enn á ný hefur hin glæsta lýðræðismenning okkar Íslendinga borið ríkulegan ávöxt! Stöðugleikinn heldur velli og íhaldið rís óvænt upp frá dauðum rétt eins og vondi kallinn í æsispennandi hryllingsmynd. Ekki nóg með það, hið íslenska kjörkerfi stendur fyrir sínu sem aldrei fyrr og heldur frambjóðendum, og þjóðinni allri, á heljarþröm þar til hvert einasta afdalaatkvæði hefur verið talið að minnsta kosti tvisvar sinnum!

Að vísu er spennunni spillt lítið eitt þar sem aldrei leikur minnsti vafi á því hvaða flokkur verður sá stærsti, þar nær stöðugleikinn hámarki þó vissulega geti verið spennandi að sjá hvort fylgið sveiflist um meira en eitt prósentustig frá síðustu kosningum. Ekki nema von að þessar kosningar þyki þær mest spennandi í manna minnum!

En örvæntið ei! Sú spenna sem tapast við það að frá upphafi liggi fyrir hver verði sigurvegarinn er bætt upp með algerri óvissu um það hvað verði um alla litlu flokkana sem bítast hatrammlega um þau fáu atkvæði sem eftir eru. Þar er barist á banaspjótum til síðasta atkvæðis þar sem svo skemmtilega vill til að síðbúinn kjörkassi frá afdalahreppi á Vestfjörðum getur gerbreytt niðurstöðum á landsvísu, brellumeistarar Hollywood hefðu ekki getað fundið upp dramatískara kerfi!

Það skemmtilegasta af öllu er svo að niðurstaðan lýtur eigin lögmálum sem eru svo flókin að enginn virðist í raun skilja þau, óvissan er alger og spennan í algleymingi! Nokkur dæmi um (ó)væntar uppákomur:

atkvæði í einu kjördæmi hefur tvöfallt vægi á við atkvæði í því næsta

listi getur tapað fylgi en bætt við sig þingmanni

listi getur aukið fylgi sitt en tapað þingmanni

uppbótarþingmenn koma og fara með dularfullum og óvæntum hætti

stjórnin stendur og fellur að sama skapi með álíka ófyrirsjáanlegum hætti

hægt er að ná hreinum þingmeirihluta með innan við 48% greiddra atkvæða

flokkur sem fær 6000 atkvæði á landsvísu fær engan þingmann kjörinn meðan aðrir flokkar fá að meðaltali einn þingmann fyrir hver 3000 atkvæði

Þrátt fyrir alla þessa spennu og skemmtun eru alltaf til neikvæðir nöldurseggir sem kvarta og kveina og eru aldrei ánægðir. Þessir menn kunna ekki að taka tapi og væla endalaust undan ólýðræðislegu kosningakerfi og reglugerðum, ég er einn af þeim!

Þjóðin hefur tjáð sig, lýðræðið hefur blómstrað og leggst nú í dvala þar til í febrúar 2011! Bíð bara "spenntur" eftir að Sjálfstæðismenn láti meintar útstrikanir sem vind um eyru þjóta og haldi galvaskir áfram hefðbundnu stjórnarsamstarfi...

í dag er sorgardagur, í dag klæðist ég svörtu!